Sexual Assault
Na de onthullingen van de dames in de showbusiness, nu onthullingen van hulpverleners die in kwetsbare gebieden, vrouwen en kinderen seksueel misbruiken. Hulp moet je kopen met je lichaam, niet alleen als vrouw, ook kinderen zijn slachtoffer. Het vond - opnieuw - al jaren plaats. En niemand deed wat.
Geschokt
Ik ben geschokt. Van die dames uit de showbusiness, dat wist ik eigenlijk wel. Maar hulpverleners in kwetsbare gebieden vrouwen en kinderen sexueel misbruiken? En dan, bijna direct, vraag ik me af waarom dan?
'Waarom ben je geschokt? Je had het toch kunnen weten? Op je vingers kunnen uittellen?’
Ja dat had ik. En toch, en telkens, telkens opnieuw ben ik geschokt.
En toch, en telkens, telkens opnieuw ben ik geschokt
Gelukkig maar, denk ik. Stel dat ik er aan zou wennen!
Van misbruik naar assault
Misbruik kun je dit niet meer noemen. Van die vrouwen in de showbizz kun je nog zeggen dat ze hadden kunnen weigeren. Niet dat ik die macht en onderdrukking goedkeur, maar er is een verschil. Een verschil dat maakt dat we voor sexueel misbruik door hulpverleners een nieuwe term nodig hebben. De engelse taal heeft die al: ‘sexual assault.’ Ik zoek de Nederlandse betekenis op op het web:
“To attack, especially suddenly: “The youths assaulted the night watchman.” geweld gebruiken (ww.) ; aanvallen (ww.) ; aanranden (ww.) ; molesteren (ww.) ; bestormen (ww.) ; charge (ww.) ; belegeren (ww.) ; attaqueren (ww.) ; pijnigen (ww.) ; overvallen (ww.) ; vrouw aanranden (ww.) ; mishandelen (ww.)”
Ja ‘Assault’ past.
Zinderende woede
Telkens als ik hoor van seksueel misbruik, ervaar ik in mij die diepe, zinderende, woedende verontwaardiging en in mijn hoofd ontstaat dan steeds die ene fantasie: Ik grijp mannen bij hun hoofd en sla hun koppen tegen de muur tot moes.
Voor het eerst schrijf ik dit op. Tot nu toe bleef deze fantasie verborgen voor buitenstaanders. En voor het eerst vraag ik me af waarom ik hun koppen tot moes sla en geen pistool pak of een mes, of ze castreer.
Het wapen dat ze gebruiken zit in hun hoofd. Ze vergeten te kijken
Het antwoord komt snel: 'Het wapen dat ze gebruiken zit in hun hoofd. Ze vergeten te kijken, ze vergeten te zien wat er voor hen staat, nemen de situatie niet goed in beeld, worden gedreven door een vreemd instinct dat hen overneemt. Zoals iemand met een felle woedeaanval een rood waasje voor zijn ogen krijgt en niet meer weet wat hij doet’.
Assault, besluit ik, is een goed woord. Ik wil ze laten zien, al die mannen die niet kijken, laten zien wat ze aan het doen zijn. 'Dan moet je ze niet met hun koppen tegen de muur tot moes slaan. Dan kunnen ze het niet meer zien'.
Verslagenheid
Met enige moeite maak ik mij los van de tot moes geslagen koppen. Nu houd ik ze in mijn fantasie vast aan hun haren, dwing ik ze te kijken te zien. Dit werkt beter, moet ik zeggen. Want zodra die koppen tot moes zijn geslagen sta ik met lege handen. Er is niets opgelost, dood verandert niets.
Geweld komt voor uit machteloosheid en het leidt tot meer geweld.
In mijn borstgebied roert zich iets dat ik geen naam kan geven. Verdriet, wanhoop, ongeloof en pijn, misselijkheid en dan ook weer woede, gevoelens die zich samenballen en waarvoor ik geen woord kan vinden. Er zit energie in, kracht, het zou een wapen zijn dat effectiever is dan het fysiek geweld.
In mijn borstgebied roert zich iets dat ik geen naam kan geven
Maar ik kan dat ene woord niet vinden, dat woord dat alles vangt. En dan zijn er alleen nog afhangende schouders, is er alleen nog leegte. Geen prettige leegte, niet de leegte die ruimte biedt.
Het is een bevroren leegte
Het is een bevroren leegte. Ik ben niet langer hier. Ik ben weg en als ik terugkom voel ik alleen nog verslagenheid.
Ongeloof
Dan opnieuw die vraag: ’Hoe kan dit gebeuren? Juist deze kwetsbare mensen? En juist door hulpverleners? Dat verwacht je toch niet van iemand die hulp biedt?’ Het ongeloof is, zo leer ik, een immense weigering om te accepteren.
Ik weet uit eigen ervaring dat het gebeurt, weet het door de ervaringen van mijn cliënten, weet het in de vezels van mijn lijf. Erover schrijven haalt alles terug. Maar ik kan het niet laten, kan niet niet schrijven hierover.
Macht en onderdrukking
Een ander beeld komt op. De regering van China in vergadering bijeen. Een immens grote zaal, het lijkt eerder op een arena, vol met vierkante mannenhoofden. In de VPRO documentaire ‘Door het hart van China’, laat Ruben Terlou zien hoe de Chinese regering burgerlijke ongehoorzaamheid afstraft met financiële uitsluiting. Veel, zo niet alles, wordt digitaal vastgelegd. Na een bepaald aantal overtredingen, zoals bij rood licht oversteken, kunnen burgers hun baan verliezen, krijgen ze geen uitkering en geen krediet meer. Ze kunnen met geen mogelijkheid meer in hun dagelijks behoeften voorzien. Ze worden een paria.
Het zijn geen mensen die dit bedenken, het zijn hoofden.
Een effectief en goedkoop systeem om mensen hun vrijheid af te nemen en met angst onder controle te houden.
Het zijn geen mensen die dit bedenken, het zijn hoofden. Hoofden die afgesneden zijn van levensenergie, van lichamelijkheid, van hun hart. Naast al het sexual assault is dit de meest extreme uiting van een patriarchale cultuur.
Bedenksels
Sexueel misbruik is niet van alle tijden en onderdrukking van mensen door autoritaire regimes ook niet. Deze misstanden zijn in de eerste plaats bedacht. Het zijn bedenksels van mensen die vinden dat ze het recht hebben om andere burgers hun vrijheid, hun integriteit en hun waardigheid, af te nemen. Mannen die vinden dat ze vrouwen en kinderen voor hun leven kunnen beschadigen. Want niet altijd, maar meestal zijn het mannen.
Deze bedenksels zijn ontstaan aan de vooravond van de patriarchale cultuur
Als we teruggaan in de tijd dan zien we dat deze gedachten zijn ontstaan aan de vooravond van de patriarchale cultuur, de cultuur waarin we sindsdien zo’n vijfduizend jaar leven. Een cultuur die, ondanks alle uitwassen, tanende is. Want ondanks het feit dat ik dat ene woord niet ken, weet ik wel een antwoord dat uiteindelijk dit alles kan stoppen. En dat is, zoals ik in mijn vorige blog schreef, de verandering van ons bewustzijn.