Samhuinn Halloween
Samhuinn, spreek je uit als sowan. De naam is een samenvoeging van twee oude Keltische woorden die het ‘einde van de zomer’ betekenen. Het feest van Samhuinn duurt drie dagen en begint op de avond van 31 oktober, waar Halloween wordt gevierd. Hallow betekent heilige of gewijde.
Donkerte
Vierden we met de herfstequinox de balans tussen licht en donkerte, nu is de donkere tijd werkelijk aangebroken en we merken het dagelijks. Het vroege ochtendlicht is verdwenen en de avond zet steeds eerder in. In de Keltische kalender is de wintertijd begonnen die duurt tot 2 februari, het feest van Imbolc en het Christelijke Maria Lichtmis.
Samhuinn luidt een periode aan van naar binnen gaan, een periode waarin de oude volkeren zich verzamelden rondom de vuren en elkaar verhalen vertelden.
Leven en Dood
Maar daar zijn we nog niet. Aarde gaat, net als met het Beltane feest dat de komst van de zomer aankondigt, door een tijdsgewricht. Komt met Beltane de gemanifesteerde werkelijkheid naar voren, hier komen we in contact met het niet gemanifesteerde, met het verborgene, met dat wat onzichtbaar is. Met dat waar we gemakkelijk bang van worden.
Samhuinn brengt ons tot op de drempel tussen leven naar dood.
De drempel die we met dit feest overgaan is die van ‘leven’ naar ‘dood’. We staan aan de rand van de Aardse realiteit. En op deze drempel is de normale realiteit verstoord.
Chaos
Chaos regeert en grenzen vallen weg. Halloween is het feest van de wanorde. Man verkleedt zich als vrouw en vrouwen dragen baarden. Gezichten verdwijnen achter maskers van dieren, geesten en demonen, worden geschminkt in zwart met rood. Vastgelegde rollen verdwijnen, dagelijkse gewoonten worden doorbroken, we kunnen ons voor een dag, een nacht, ontdoen van wat regels en normen van ons eisen. We gaan op spooktocht gekleed in verhullende gewaden en trotseren onze angst. De moedige rebel in ons wordt wakker.
Dunne sluiers
Gedurende de drie dagen van het Samhuinn feest wordt de Sluier van de Tijd opgetild.
Het is een uitnodiging aan de geesten van de andere wereld om deel te nemen aan de festiviteiten. In de Keltische literatuur zien we verhalen over optochten van doden, van geesten te paard die door de lucht rijden en soms draaft King Arthur zelf mee.
Samhuinn herinnert ons aan een bestaan buiten het direct waarneembare.
Het is hét moment van het jaar om contact te maken met onze dierbaren die al zijn overgegaan en hun aardse leven al achter zich hebben gelaten. En we kunnen ontdekken dat niets echt verloren gaat. Want meer dan elk ander feest in de Keltische traditie, herinnert Samhuinn ons aan een bestaan buiten het direct waarneembare.
Essentie
De gestructureerde en geordende Aardse realiteit opent zich en brengt ons in contact met de tijdloze realiteit van ons bestaan. Ze maakt lijden op Aarde dragelijker omdat we hier ervaren dat alles altijd met alles verbonden is. Eenheid is inherent aan onze diepe realiteit.
Samhuinn roept ons op om ons wezen, de kern van wie we zijn, te herkennen.
Het wordt gemakkelijker om hier de verbinding te ervaren met onze oorspronkelijke werkelijkheid, met ons wezen, onze essentie. Met dat wat we in wezen zijn, een Goddelijke manifestatie. Samhuinn roept ons op om ons wezen, de kern van wie we zijn, te herkennen.