Imbolc
Je spreekt het uit als Imolg. Het is een van de vier vuurfestivals in de Keltische cultuur. De nadruk ligt bij dit festival niet zozeer op de hitte, hoewel we in de koude februarimaand die warmte wel kunnen gebruiken, ze ligt op het Licht, het Licht dat terugkeert op Aarde. Het is het eerste lentefestival en het viert de terugkeer van de Godin naar het land.
Een voorbode
Hebben we met Midwinter stilgestaan bij de overgang van Duisternis naar Licht, hier nemen we afscheid van de donkere wintertijd en vieren we de terugkeer van Licht en Leven op aarde. De dagen lengen, het Licht komt terug.
Deze februarimaand is nog echt winters, met vorst en sneeuw, maar toch steken de eerste groene sprietjes door de donkere aarde of de witte sneeuw, onweerstaanbaar aangetrokken door de terugkomst van de zon aan deze kant van de aardbol.
Het geeft me in de loop van februari altijd zo’n troostrijk gevoel: wat er ook gebeurt, waar ik me ook bevind en wat ik ook meemaak, Leven op Aarde laat het nooit afweten.
Traditioneel
In de oude landbouwculturen was dit de tijd dat men begon met het controleren van de zaden. Het gereedschap werd op orde gebracht en men begon voorzichtig aan de voorbereiding van de zaaitijd. En niet te vergeten, in deze maand worden de eerste lammetjes geboren!
Het is een bijzonder moment in de tijd, een moment waarop, wereldwijd, een nieuw begin wordt gevierd.
Zo waren er in het oorspronkelijke Tibet rond 1 februari grootse feesten die drie dagen duurde. En in Mexico viert men het het festival van het Azteekse Nieuwjaar met vuur en festiviteiten. In het oude Griekenland liepen vrouwen en mannen met toortsen door de straten om de terugkomst van Persephone uit de onderwereld te vieren. Gedurende de winter was ze daar door Hades, de God van de onderwereld, gevangen gehouden. En in Rome werden kaarsen door de straten gedragen om de Godin Februa, de moeder van Mars te eren.
Moederschap
We kunnen ook dichterbij huis blijven. In de katholieke traditie viert men nog steeds op 2 februari het feest van Maria Lichtmis, met kaarsen die worden rondgedragen in de kerk.
Het is de dag dat het kind Jezus, 40 dagen oud, in de tempel in Jeruzalem, wordt opgedragen aan God. Volgens de overlevering neemt Simeon Jezus in zijn armen en verklaart dat hij een ‘licht is om de zachten (gentiles) te verlichten’.
Maar vieren we met kerst de geboorte van het kind, hier gaat het om de Moeder. Zij is degene die haar pasgeboren zoon aangeeft in de tempel.
En dit brengt ons terug bij de Godin. Gedurende duizenden jaren heeft er op Aarde een Godinnencultuur geheerst. De Godin was in deze traditie de bron van het leven. Ze was moeder, maar ook wijze vrouw en maagd. Ze was de Godin van de sterren en de maan en ook beheerste ze de wateren waar al het leven uit voortkomt. En ze heeft heel wat transities doorgemaakt.
Brighid
In Ierland is Imbolc nauw verbonden met het feest van Brighid. Ze is de Godin van het land en met de terugkeer van haar hegemonie over Aarde, gaat alles weer stromen. Ze heeft een bijzondere transformatie doorgemaakt; van Godin werd ze priesteres om uiteindelijk in de katholieke kerk als heilige te eindigen. De heilige Brighid staat symbool voor het moederschap en ze heeft melk in overvloed, voeding voor de nieuwgeborenen.
Onverwoestbaar
Leven is onverwoestbaar en laat zich door niets weerhouden, onverwoestbare puurheid die zichtbaar wordt in tal van vormen, in pijn en geweld, in zachtheid en liefde. We weten nooit wat Leven ons brengt, we weten wel dat het nooit stopt. Het is een intens stromende kracht en in deze tijd van het jaar roept deze kracht ons op om wakker te worden.