Jezus, een spiritueel leraar
In deze vastentijd volg ik Jezus op zijn levenspad en schrijf ik elke week een blog. Hij is in de loop van zijn leven een bekend figuur geworden. Met zijn uitspraken en genezingen brengt hij veel mensen op de been en maakt hij veel vijanden. De spanning loopt op en dit kan niet lang meer duren. In deze laatste weken voor de kruisiging neemt hij een belangrijke beslissing.
Spiritueel leraar
In zijn teachings vertelt Jezus over het proces van incarnatie. Over hoe we, als ziel geboren in een lichaam, ons gaan verhouden tot de fysieke en materiële realiteit. Het is een gegeven: het is de enige manier waarop we op aarde kunnen leven. Wat we daarin verliezen is onze connectie met de spirituele realiteit. We beseffen niet dat alle manifestaties voorkomen uit een sacrale eenheid die we God noemen, of Alaha, El of Al.
Jezus vertelt ons hoe je stap voor stap bewustzijn kunt krijgen over die realiteit. Hij leeft het ons voor. Het pad waarover hij spreekt, is het pad dat hij zelf heeft gelopen. Een spiritueel leraar ‘walks his talk’.
‘He walks his talk’.
Zijn spirituele boodschap wordt echter door velen niet goed begrepen. Veel volgelingen zien hem als de beloofde Messias die hen gaat redden van de onderdrukking door de Romeinen. En er zijn, zo tegen het einde van zijn leven, grote groepen militanten die samen met hem Jeruzalem willen bestormen.
Gaat Jezus dat aan? Zwicht hij voor het verlangen om geweld te gebruiken om de Romeinse overmacht te verslaan? Om de priesterlijke macht die duizenden mensen manipuleert en in hun greep houdt, omver te brengen?
Zwicht hij voor het verlangen om geweld te gebruiken om de Romeinse en Priesterlijke macht te verslaan?
Jezus heeft alle redenen om beide groepen te haten en menselijk zoals jij en ik, kan ik me voorstellen dat hij hier getwijfeld heeft. Maar hij zwicht niet.
In plaats daarvan besluit hij enkele volgelingen in te wijden in het proces van transfiguratie. En de duizend militanten die klaar staan om met hem Jeruzalem te bestormen stuurt hij naar huis.
De transfiguratie
Jezus kiest, aldus het verhaal, drie van zijn volgelingen, Peter, James en Johannes, uit voor deze inwijding. Hij beklimt met hen de berg Hermon, die oprijst vanuit de vallei van Libanon en eindigt in hoge pieken met eeuwige sneeuw. Het is een goed gekozen plek. Bergen zijn van oudsher plaatsen waar men zich dichter bij de Goden voelt en verder weg van de wereld met al zijn afleidingen. En deze berg is al gedurende zeer lange tijd een krachtplaats, een plek waar rituelen worden uitgevoerd en waar de verbinding met het Al wordt gezocht.
Bergen zijn van oudsher plaatsen waar men zich dichter bij de Goden voelt.
Aangekomen op een van de hoge bergflanken transformeert Jezus voor de ogen van zijn drie discipelen in een lichtwezen. De apostelen kenden, door hun gezamenlijke meditaties, Jezus’ visioenen en zijn inzichten. Nu zien de apostelen het voor hun ogen gebeuren en worden ze deelgenoot van dit proces. En ze horen opnieuw de stem: ‘Dit is mijn zoon in wie ik welbehagen vind’, de zin die ook werd uitgesproken tijdens Jezus’ eerste inwijding in de Jordaan.
Channel voor de Eenheid
Jezus laat het ons zien: we zijn allemaal lichtwezens. En de zin ‘Dit is mijn zoon in wie ik welbehagen vind’, is een woordelijke uitdrukking van wat er gebeurt.
‘Zoon van God’, kunnen we lezen als: ‘Kinderen van het Al’. In het Aramees heeft dat ook de betekenis van ‘planter van de vrede’. En ‘Ze zullen Kinderen van God genoemd worden’, betekent: ‘Ze zullen uitgehold worden’, of ‘Een Kanaal voor de Eenheid worden’.
Zoon van God betekent ook: ‘Planter van de vrede’ en ‘Kinderen van God’ betekent dat ze transparant worden: ‘Kanalen worden voor de Goddelijke realiteit’.
Wat betekent het om: ‘Kanaal voor de Eenheid’ te worden?
Velen onder ons kennen het diepe verlangen om authentiek te zijn, om onszelf te zijn. Het verlangen om vrij te zijn van onze patronen. Om te kunnen handelen vanuit onze intuïtie, vanuit ons hart, zonder die altijd aanwezig twijfel of we wel goed zijn zoals we zijn. Zonder ons druk te hoeven maken om wat anderen van ons vinden.
Hoe vinden we die vrijheid?
Onze ego-structuur is de veroorzaker van al onze twijfel. Hij is ontstaan in wisselwerking met onze omgeving toen we nog heel klein waren. We ontwikkelen een zelfbeeld en een beeld van de wereld om ons heen en gaan ons met die beelden identificeren. Dat wordt onze identiteit.
Onze ego-structuur is de veroorzaker van al onze twijfel.
Het is een cultuur- en omgeving gebonden identiteit die houvast en veiligheid geeft in onze kindertijd. Ze bindt ons ook vast en in een wereld waar een besef van ware spiritualiteit niet actief leeft, verliezen we de verbinding met die oorspronkelijke werkelijkheid.
Als we de verbinding met ons wezenlijke zelf willen aangaan, moeten we ons bevrijden van die ego-identiteit, met de vanzelfsprekende verwachtingen en voor de hand liggende verleidingen. Dan wordt de ego-persoonlijkheid steeds dunner en transformeert geleidelijk in de Spirituele of Essentiële Persoonlijkheid, ook wel de Parel wordt genoemd.
We worden een uitdrukking van de Sacrale realiteit.
Ons denken, voelen en handelen wordt een uitdrukking van de Goddelijke, de Sacrale realiteit. Met andere woorden: een Channel for the Divine.
In zijn transformatie naar lichtwezen laat Jezus ons zien dat we, levend in een fysiek lichaam, nog steeds spirituele wezens zijn. En open en transparant kan hij de confrontaties die hem wachten aan. Hij is klaar om naar Jeruzalem te gaan. Niet vermomd of zich verschuilend, maar zich presenterend aan de wereld.
Jeruzalem
De stad is vol gepakt met pelgrims. Het is Pesach, het Joodse Paasfeest. Met Pesach wordt het einde van de Joodse slavernij en de uittocht uit Egypte herdacht en veel Joden komen op deze dagen naar Jeruzalem om de bevrijding te vieren.
Als Jezus met een groep volgelingen in de stad aankomt, wordt zijn aanwezigheid onmiddellijk opgemerkt en dit nieuws verspreidt zich als een lopend vuurtje door de stad. Er wordt een ezel voor hem geregeld en mensen trekken palmtakken van de bomen die ze op de weg leggen; een tapijt waarover Jezus zijn glorieuze intocht maakt.
Ze juichen hem toe en roepen Hosha Na.
Duizenden mensen zijn op de been; velen juichen hem toe. Ze roepen Hosha Na, ‘Help Nu’. Hij is de Verlosser, de beloofde Messias, die hen zal bevrijden van de Joodse onderdrukking. Op deze dagen, waar de bevrijding van een andere onderdrukking wordt gevierd, krijgt zijn aanwezigheid in de stad grote betekenis. Hij moet de belofte waarmaken uit de voorouderlijke geschiedenis. Hij moet het zijn!
Terwijl de mensen juichen en van hem iets verlangen dat hij niet waar kan en wil maken, zijn de hogepriesters en de Farizeeërs niet bepaald blij met deze mega aandacht voor Jezus van Nazareth, een mamzer uit Galilea. Met zijn leer ondermijnt hij de status van de priesterkaste, hun positie in de tempel, en daarmee hun macht. De laatste dagen van zijn leven zijn aangebroken.
Palmpasen
In de Christelijke cultuur vieren we op deze dag palmpasen. De naam komt wellicht van de palmtakken die op de weg werden gelegd door de volgelingen van Jezus. Het feest kent een veel oudere traditie die in verband staat met lente en vernieuwing.
Hij is als een gids die ons kan leiden op het pad van bevrijding uit de kracht van het ego.
In het licht van Jezus’ teachings, kunnen we dit feest nieuwe betekenis geven. We kunnen hier het leven van Jezus vieren. Hij is als een gids die ons kan leiden op het pad van bevrijding uit de kracht van het ego, uit onze hang naar materie. Hij toont ons hoe we vrij kunnen zijn van de wereld, van haar waarden en normen. Hoe we in de wereld kunnen leven zonder van de wereld te zijn. Hij is het prototype van de Essentiële Persoonlijkheid.
Deze dag luidt ook het begin in van de ‘goede week’, de week waarin Jezus wordt gekruisigd. De held van vandaag lijkt het slachtoffer van morgen te worden. Maar voordat het over is, vindt er nog een belangrijke gebeurtenis plaats waarin Maria Magdalena een belangrijke plaats inneemt. Komende woensdag een blog over hun bijzondere relatie.