Er groeien twee grijze cocons aan de oversteek van mijn dak boven mijn slaapkamerraam. De ene is wat groter dan de andere en ze zijn fascinerend mooi. Zijn het wespennesten? Gaan ze groter worden? Kan ik ze laten hangen? Kom ik in de problemen als ik dat doe?

Weghalen of laten hangen?

Ik bespreek het met mijn schoonzoon. Hij legt mij uit hoe ik die cocon veilig weg kan halen, maar wil ik dat wel? De grootste heeft de maat van een rijpe tomaat, zij het dat hij – of is cocon vrouwelijk? – subtiel gevormd en hol is. In mijn gedachten groeien ze uit tot de grootte van een slappe luchtballon en razen de wespen in en uit hun zo prachtig gevormde huis. Loop ik dat risico? Of moet ik juist blij zijn met deze insecten voor mijn raam?

Een paar dagen later spreek ik een buurvrouw. Zij heeft ze ook, de cocons. “Nee hoor, helemaal niet gevaarlijk, het zijn sluipwespen. Ze halen hun bouwmateriaal van de eikenhouten palen van ons schuurtje. Met hun dunne pootjes schrapen ze de houten vezels weg. Als we over 150 jaar nog leven, zijn de palen weg. Maar dat maken we niet meer mee”.

Sluipwespen

Ik loop naar huis en bekijk de grote cocon nog eens goed: een grijs bolletje met een extra randje eraan en er kruipt een wesp langs de rand van de cocon. Die ziet eruit als een gewone wesp. Wat zijn dat eigenlijk, sluipwespen?

Sluipwespen, zo lees ik op het web, besluipen hun prooi in het geheim. Ze leggen eitjes in de larven of poppen van andere insecten en de larven die uit deze eitjes komen eten hun gastheer dan van binnenuit op. Geen stekende, krioelende groep wespen dus, maar een griezeliger soort: deze doen hun werk onzichtbaar en in alle stilte.

Sluipwespenstrategie

Er zijn sluipwespen die meer geluid maken. Zo lees ik in de krant dat Mijnheer de President het magische getal van 10.000 leugens heeft bereikt. Leugens waar mensen tegen elkaar worden opgezet, leugens die haat zaaien. Deze leugens worden via twitter in mensenhoofden neergelegd en nemen de gedachten van mensen over.

Het is ‘twitteren met de handrem los’ aldus Ian Leslie. Het wordt vaak gezien als een vorm van authenticiteit maar volgens Leslie gaat het hier om een lage impulscontrole. Twitter verandert onze politieke leiders in ‘peuters met een te hoog suikergehalte op een trampoline’.
Hebben we hier te maken met een vorm van sluipwespenstrategie?

En hoe zit het dan met de strategie van Erdogan die zoveel macht heeft dat hij kan besluiten om nieuwe verkiezingen uit te schrijven omdat hij verloren heeft? En ‘onze eigen’ Thierry Baudet met zijn visie op een ‘democratie waarin alle mensen door één deur gaan’? Ook sluipwespenstrategie?
Ik bekijk mijn coconnetjes nog eens goed. Ze zien er mooi en onschuldig uit. Laten zitten vanwege hun schoonheid en omdat je de insecten moet behoeden voor uitsterven? Niet weghalen omdat alle krachten in het universum een kans moeten krijgen? Rechts én links, haat én liefde, sluipwesp én vlinder?

Liefde en haat

Een bijzondere strategie is die van de Turkse oppositie als antwoord op de haatcampagne van Erdogan. Zij reageert met liefde. Een mooi antwoord dat mij weer doet denken aan de Jihad van de Liefde, uitgesproken door Mohamed el Bachiri, een moslim die zijn vrouw en dochter verloor bij de aanslag op het vliegveld van Brussel. Liefde als antwoord op de haat.
Mijn twee coconnetjes, die laat ik zitten.

Deze blog werd geschreven op 01/06/2019 voor Vive levenskunst

Bronnen
Foto van Trump is van Ralf Genge via Pixabay
Ian Leslie wordt geciteerd in Trouw, 27 april 2019

https://www.vive-levenskunst.nl/een-wespennest-aan-mijn-daklijst/

Geplaatst op - lees tijd 2 minutes, 46 seconds.