Lezingen

Werkgroep inspiratie en bezinning in Twello

Ruim voor aanvang mijn lezing ontmoette ik in de bibliotheek in Twello een enthousiaste groep mensen van de werkgroep Bezinning en inspiratie Twello. Ze hadden me uitgenodigd voor een lezing naar aanleiding van het boek Langs de weg van het hart, dat enkelen hadden gelezen en door waren geraakt. Ik mocht zelf kiezen waar de lezing over zou gaan.

Na een uitgebreide uitwisseling met Maarten van Rootselaar over tijd en datum, schreef ik een inleidende tekst over het onderwerp dat ik koos:

Het verlangende hart.
'De reis van de ziel op aarde is een liefdesgeschiedenis. Ze is er een van groot verlangen, van voortdurend uitreiken.'

In deze lezing wil ik met de aanwezigen het diepste verlangen van het hart onderzoeken.

Een pasgeborene is een en al openheid en liefde, reikt als vanzelfsprekend uit. De versmeltende zoete liefde laat de boreling één zijn met de omgeving. Als baby zijn we ook volledig afhankelijk van de omgeving en als we wat ons als baby als vanzelfsprekend toekomt niet krijgen, gaan we ons wat afkeren, worden voorzichtig, het hart gaat een beetje dicht.

Deze tijd vraagt om meer hart, om een open hart, om meer hartsverbinding met onszelf en daardoor met onze omgeving. Contact met ons diepste hartsverlangen brengt ons daar. En dat niet alleen.

Met een open hart vinden we ook de weg terug naar die ultieme verbinding met dat wat we God noemen of het AL, de innerlijke Geliefde die op ons wacht. Vinden we in onszelf het mystieke hart dat het ‘hart’ is in het Christendom.

Een week voor de lezing, die plaatsvond op 17 september 2024, had de werkgroep een interview bij de lokale omroep Apeldoorn, over haar programma in het algemeen en over mijn lezing. https://www.rtv-apeldoorn.nl/radio/luister-live

Toen was het zover. Een groep van zo’n veertig mensen, meest vrouwen, zat in rijen naast elkaar, hun gezichten op mij gericht. Mijn aantekeningen lagen op een katheder en een comfortabele stoel was naast de microfoon neergezet voor het geval ik niet langer kon staan. Hij was niet nodig de katheder was stevig genoeg om nu en dan op te leunen.

Er werden foto’s gemaakt en na de lezing kreeg ik een verslag toegestuurd.